Bladkoningen: het lijkt niet op te kunnen

Dit najaar hebben we op kantoor regelmatig Aleksi Lehikoinen over de vloer, de Finse watervogelcoördinator. Naast werkbesprekingen brengt dat uiteraard uitwisseling van vogelnieuwtjes met zich mee. Toen hij vertelde over ongewoon hoge aantallen Bladkoningen in Finland, werden de oren gespitst. Klonk goed...zouden ze tot Nederland komen?

Dat deden ze, met overtuiging. Het is een uitstekend najaar voor deze loofzanger. In de laatste tien dagen van september werden Bladkoningen uit 262 kilometerhokken gemeld bij waarneming.nl, en in de eerste negen dagen van oktober waren dat er 282. Dat is heel wat meer dan in de voorgaande vijf jaren, toen het om gemiddeld 94 (eind september) en 137 (begin oktober) hokken ging. 

Oostelijke herkomst

Zulke fenomenen zijn altijd goed voor eindeloze speculaties. Heeft het te maken met de windrichting, die dit jaar in de 'goede' tijd veel uit de noordoosthoek komt? Want er is wel wat voor nodig om deze zangvogel naar West-Europa te voeren, zou je denken: dichtstbijzijnde broedgebieden Noordoost-Rusland; overwinteringsgebieden in Zuidoost-Azië. Maar er zijn ook andere theoriën, waaronder het ontstaan van een nieuwe (westelijke) trekweg en nieuwe (westelijke) overwinteringsgebieden.

Op roep te vinden

Hoe dan ook is de Bladkoning tegenwoordig een schaarse doortrekker, en al lang niet meer de dwaalgast die hij nog niet zo heel lang geleden was (waarnemingen werden tm 1988 door de CDNA beoordeeld). Wat deels meespeelt (maar zeker niet alles verklaart) is de betere kennis van de roep. Want Bladkoningen blijven niet zelden tussen gebladerte verscholen en verraden zich dan alleen door de hese, wat oplopende roep. Sommige exemplaren laten zich overigens prachtig bekijken, waaronder deze fraai gefotografeerde vogel.